Potez Snejling podrazumeva izuzetno spor glisando, u bilo kom pravcu i na bilo kojoj žici, sa konkretnim tonalnim sazvučjem četvrt-tonskih pomaka u neprekidnom – kontinuiranom kretanju.
Ovaj način sviranja je primenjivan u klasičnom savremenom repertoaru, a krajem prošlog veka i čitavi kompozitorski identiteti su građeni na njemu. U eksperimentalnom izrazu zanimljiva je manipulacija amplifikacijom kao i udvostručavanje kroz neobične ili slobodno-krećuće dvohvate.
Važan tehnički aspekt je kontrola pritiska žice prstima leve ruke, koji bez obzira na neophodnost kontinuiranog glisanda ipak mora da bude mekan. U suprotnom postoji opasnost od povrede živca prsta zbog istrajnog i sporog trenja.
Grafička notacija nagoveštava teksturu, što ima za cilj usmeravanje ka slušanju „repa“ glisanda i traženje tonalnog „otiska“ u kontrolisanom krivljenu tonskih visina.
This stroke is well know in contemporary classical repertoire and whole opuses are built on it. with the name and notation proposal I am giving also comes suggestion to try double track glissando. On two different strings with an effort to keep interval between two strings as odd as possible.
Also speeds of two tracks can be different, as well as directions if performer is keen to experiment with finger stretching.
It is of great importance that pressure on the string (by left hand finger) is well controlled because damage of the finger nerve can occur due to adhesion in super slow sliding.
